Հուլիս ամիսը Վարդավառի ամիս է Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում։ Շաբաթների ընթացքում սովորողների հետ նախապատրաստվում էինք իսկական ծիսական Վարդավառ նշելուն։
Վարդավառը հայկական հնագույն տոներից է, որը ժամանակի ընթացքում չնայած ձեռք է բերել նոր անվանում և իմաստ,սակայն պահպանել է իր հնագույն տարրերը։ Հայերը Վարդավառը լուսավոր և պայծառ տոն են անվանել, գերապայծառ լույսի ճառագայթում` նորահրաշ արփիափայլ լույսով պսակված: Հայոց ավանդական տոնակարգում Վարդավառն ամառային ամենամեծ տոն է: Տոնակատարություններից հատկապես ճոխ են եղել և բոլորին մեծ զվարճություն պատճառել Համբարձումն ու Վարդավառը` ջրի, ծառ ու ծաղկի պաշտամունքի տոները”
Տոնը ուներ մի քանի փուլ՝
- Նախատոնակ(նախապատրաստական շրջան), որը ի դեպ ավելի կարևոր էր քան բուն տոնը
- Բուն տոն
- Հետտոնական շրջան
Նախ միասին պատրաստեցինք Վարդավառի ծիսական պարագա Խաչբուռը։ Այնուհետև միասին սովորեցինք ծիսական երգեր, խաղեր, ջրախաղեր։
Վարդավառի օրը միասին զարդարեցինք խնդումը և սկսվեց բուն տոնը, երգով, պարով, խաղով ցողելով։
Տեսանյութը՝ ստորև
Սեդա Թևանյանի բլոգ 